در سراسر جهان جشنواره ها و مهمانی ها وجود دارد که به دنبال یادآوری سنت ها، فرهنگ ها و باورهای مختلف کشورهای و شهرها می باشند. جهان مملو از فرهنگ های گوناگون با آداب و رسوم مختلف است که هر کدام دارای جشن های و مراسم خاص خود هستند که نحوه برگزاری هر کدام از این مراسم بسیار جالب و شگفت انگیز است که ریشه در فرهنگ، مردم آن منطقه دارد. به عبارت دیگر با بررسی این مراسم ها میتوانید انعکاس خاصی از تفکرات، عقاید، افسانه های پیشین هر فرهنگ و کشوری را بهتر درک کنید شرکت در این مراسم ها به نوبه خود می تواند تجربه خاص و حیرت آوری باشد و به همین دلیل در این مقاله ده تا از مهمترین و جالب ترین جشنواره جهان را برای شما معرفی میکنیم تا با آن ها بهتر آشنا شوید.

کارناوال ریو جشنی است که به عنوان یکی از بهترین های جشنواره در سراسر جهان در این فهرست جای می گردد. کارناوال ریو مهمترین جشن در برزیل است که به عنوان "بزرگترین کارناوال روی زمین" شناخته می شود. کارناوال ریو هر سال قبل شروع ایام روزه (چله روزه) برگزار می شود که به مدت یک هفته می باشد. اولین جشنواره کارناوال در ریو در سال ۱۷۲۳ میلادی برگزار شد.
این مراسم که برای جشن گرفتن آغاز روزه کاتولیک است به خاطر رقص سامبا، موسیقی زنده در خیابان ها، رژه های زیبا، لباس های رنگارنگ و رقص و پایکوبی مشهور می باشد. برای بازدیده از کشور برزیل این ایام بهترین زمان است که تجربه بی نظیر از فرهنگ زیبای برزیل خواهید داشت. جشن های کارناوال در اینجا ترکیبی از سنت های پرتغالی و آفریقایی به نمایش میگذارند.

روز مردگان (el Día de los Muertos) یا روز محراب مردگان، یک تعطیلات مکزیکی است که در آن خانوادهها از روح بستگان متوفی خود برای دیداری کوتاه که شامل غذا، نوشیدنی و جشن میشود استقبال میکنند. هیچ کشور دیگری در جهان وجود ندارد که همچون مکزیک مرگ و دنیای پس از زندگی را ارج و گرامی دارد. روز مردگان در مکزیک یک جشن ملی است که یکی از خاص ترین و زیبا ترین مراسم های ملی در جهان و این کشور به شماره می آید.
در حالی که ۳۱ اکتبر هالووین است، ۲ نوامبر روز همه روحها یا روز مردگان است. روز مردگان نسخه مکزیکی هالووین نیست، اگرچه این دو تعطیلات دارای برخی سنت ها از جمله لباس ها و رژه ها هستند ولی تفاوت های زیادی دارند. روز مردگان هر سال از ۳۱ اکتبر تا ۲ نوامبر جشن گرفته میشود که در آن از عزیزان از دست رفته با شادی یاد می شود. در روز مردگان، اعتقاد بر این است که مرز بین دنیای ارواح و دنیای واقعی از بین می رود و به دنیای زنده باز می گردند تا با عزیزان خود جشن بگیرند، نوشیدنی، برقصند و موسیقی بنوازند. به نوبه خود، اعضای خانواده زنده با متوفی به عنوان مهمانان عزیز رفتار می کنند و غذاهای مورد علاقه متوفی و سایر هدایا را بر روی قبرها یا در محرابی (ofrenda) که درب خانه درست شده می گذارند. این محراب های را در درب خانه ها قرار می دهند که با آبنبات هایی شکری به شکل جمجمه های، شمع و گل در تزیین می کنند. برای آشنایی بهتر با این مراسم پیشنهاد می کنیم فیلم "کوکو" (Coco) را تماشا کنید.

کارناوال بارانکیلا جشن ملی کلمبیا است. این کارناوال بزرگترین جشن فولکلور در کل کلمبیا و یکی از بزرگترین کارناوال های جهان با بیش از صد سال سنت است و ریشه از سنت هایی دارد که به قرن نوزدهم بازمی گردد. یونسکو، در پاریس در ۷ نوامبر ۲۰۰۳ میلادی، این جشن را به عنوان یکی از شاهکارهای " شاهکارهای شفاهی و ناملموس میراث بشری" اعلام کرد.
جشنی سرشار از سرور و شادی برای تمامی ارزش ها و رسمی که کلمبیایی بودن به معنای آن است. مردم در این ایام با رقص های خیابانی، موسیقی سنتی و رژههای بالماسکه در خیابان ها این جشن را برگزار می کنند. ریتمهای کلمبیایی مانند کامبیا، پوررو، گایتا و پویا و رقصهایی از جمله پالوتئو اسپانیا، کنگو آفریقا و میکوی میکاهای بومی، قلب و روح مهمانی هستند، همراه با نوازندگی طبل و سازهای بادی می باشد. مردم در طول جشن این عبارت را فریاد می زنند "کسی که آن را زندگی می کند، از آن لذت می برد". این عبارت ساده حاوی یک حقیقت ساده است: درک تجربه کارناوال تنها با همراه شدن با این شهر زیبایی دریا کارائیب می توانند بدست آورید، زیرا تمام شهر سرشار از شادی است با ماسک ها رنگارنگ به همراه رقص و موسیقی که در خیابان ها در حال اجرا هستند. لباسها و ماسکهای سنتی عنصر اصلی در این کارناوال می باشد که در ماه فوریه، درست قبل از چهارشنبه خاکستر، هر ساله بیش از یک قرن در شهر اصلی سواحل کارائیب کلمبیا برگزار میشود. این لباسها نمادی برای از بین بردن هویتها و برابر کردن همه افراد می باشد. این جشن به مدت چهار روز ادامه دارد و کلمبیاییها و بازدیدکنندگان به طور یکسان در خیابانها در این جشن رنگارنگ فرهنگ کلمبیایی شرکت می کنند.

قدیمیترین و همچنین یکی دیگر از محبوب ترین جشن های در جهان و اروپا، کارناوال ونیز است. هر سال هزاران گردشگر برای دیدن و شرکت در کارناوال باشکوه آن به ونیز می آیند. این کارناوال شگفت انگیز هر سال حدود اوایل فوریه از صبح روز چهارشنبه ای که آن را چهارشنبه توبه یا چهارشنبه خاکستری می نامند آغاز می شود که به مدت یازده روز تا قبل از زمان روزه داری مسیحیان ادامه می یابد. آن ماسک های اسرارآمیز ونیزی که از کوچه پس کوچه های شهر به شما چشم دوخته اند، بخشی از دنیای ونیزی ۳۰۰ سال پیش بوده است. در حقیقت پوشیدن ماسک همیشه برای ونیزی ها چیزی بیش از یک سرگرمی ساده بوده است، این رسم یک سنت قوی ریشه های فرهنگ عمیق آن ها دارد. این کارناوال دنیایی رنگارنگ و زیبا همراه با موسیقی، آوازها و رویدادهای هیجان انگیز دیگر می باشد. مردم در این مراسم با زدن ماسک های متنوع و پوشیدن لباس های سنتی و هنرمندانه، شما را به عصری می برند که بی شباهت به نوستالژی نیست.
کارناوال ونیز در سال ۱۱۶۲ میلادی با جشن پیروزی جمهوری ونیز بر دشمنش آغاز شد (پاتریارک یا آکیلیا). در این جشن مردم ونیز برای رقصیدن و جشن پیروزی خود در میدان سنت مارکو (سن مارکو) جمع شدند. از آن زمان، این پیروزی هر سال در خیابان های ونیز جشن گرفته شد. کارناوال ونیز چندین قرن ادامه داشت ولی در سال ۱۷۹۷ میلادی زمانی که ونیز تحت فرمانروایی فرانسیس دوم، امپراتور مقدس روم بود این جشن غیرقانونی شد و همچنین استفاده ونیزی ها از ماسک برای پنهان کردن هویت خود نیز در آن زمان ممنوع بود. گاهی اوقات، در طول قرن نوزدهم، این جشنواره برای دورههای کوتاهی برمیگشت، اما همیشه بهصورت خصوصی برگزار میشد، بدون نمایش عمومی و جشنهایی که امروزه برای آن شناخته شده است!
تا سال ۱۹۷۹ میلادی که دولت ایتالیا تصمیم گرفت برای رونق ونیز دوباره به برگزاری این کارناوال کمک کند تا فرهنگ و اقتصاد این شهر شکوفا شود. صنعت گردشگری این شهر نیز شاهد افزایش قابل توجهی از علاقه گردشگران شد. نیازی به گفتن نیست که این ایده بسیار خوبی از سوی دولت ایتالیا بود و کارناوال ونیز در طول سال ها به یکی از بزرگترین و محبوب ترین تبدیل شد.
مردم با ماسک بر قایق هایی از دوردست به سمت کانال های آبی شهر می آیند و به میدان اصلی شهر با نام ” St. Mark’s Square ” می رسند که این میدان زمانی میزبان جشن باشکوه برای نشان دادن قدرت دولت ونیز بوده است. این کارناوال نمایشی از فرهنگ و هنر ایتالیا می باشد که گویی بر سوار قایقش کرده باشند تا بر روی آب و از میان کانال های باریک شهر به میدان اصلی رسیده تا مورد تحسین همگان قرار گیرد.
در جشنواره شرکتکنندگان بدون ترس از شناخته شدن با ماسک صورت خود را میپوشانند تا از آزادی لذت ببرند. البته طبق شواهد پوشیدن ماسک ریشه در سنت ونیزی ها دارد زیرا آن ها آزادی خواهی مشهور بودند، در گذشته آنها تنها در طول کارناوال رسمی از ماسک استفاده نمی کردند. گذاشتن ماسک در ونیز به معنای آزادیهای ممنوعه بود: میتوانستید با قدرتمندان بازی کنید، بدون اینکه گرفتار شوند قمار کنند بر سر قرار عاشقانه بروند و حتی بدون اینکه دیده شوید وارد صومعه شوند. تعدادی از قوانین محدود کننده تصویب شده در مورد لباس پوشیدن، نشان می دهد که چقدر این عادت گسترده بوده است.

هر سال فوریه و مارس ماه های کارناوال فاسناخت در سوئیس هستند که محبوب ترین و بزرگترین آنها کارناوال بازل است که در شهر بازل برگزار میشود. کارناوال بازل ریشه در سنت های محلی این کشور دارد. این جشن در روز دوشنبه بعد از چهارشنبه خاکستر برگزار می شود که به مدت سه روز ادامه دارد. جشن از ساعت ۴ صبح روز دوشنبه به مدت ۷۲ ساعت ادامه دارد، یعنی ساعت ۴ صبح پنجشنبه به پایان میرسد. این جشنواره ای رنگارنگ، پر از هیجان ،موسیقی، شادی و سرگرمی است. شرکت کنندگان در رژه (Fasnachtlers) لباس های سنتی کارناوال را می پوشند. در این کارنوار شرکت کنندگان لباس های خاص و عجیب می پوشند و همچنین ماسک به چهره دارند. یکی از اصلیترین کارهایی که همه بازدیدکنندگان کارناوال باید انجام دهند، خرید پلاکت است که نشان رسمی کارناوال است. درآمد حاصل از فروش نشان کمک می کند تا بخشی از هزینه های گروه های کارناوال تامین شود.
این جشنواره جزء ۵۰ فستیوال برتر محلی اروپا می باشد که به خاطر خاص بودن و کیفیت بالایی که دارد در لیست میراث جهانی یونسکو قرار گرفته ایت. همه این امتیازات سبب شده تا مردم محلی نام "بهترین سه روز" را بر این کارناوال برگزینند. همچنین شایان ذکر است که برخلاف کارناوال های دیگر در سراسر جهان، جدایی متمایز بین شرکت کنندگان و بازدیدکنندگان - تماشاگران وجود دارد. در این کارناوال تنها شرکت کنندگان لباس خاص می پوشند و ماسک می زند.
جشن اکتبر یا جشن آبجوخوری ترین جشنواره آلمان و یکی از مشهورترین جشنواره ها در جهان است که در بسیاری از کشورهای دیگر نیز برگزار می شود. این جشن هر سال در مونیخ، آلمان به مدت دو هفته برگزار می شود که در اولین یکشنبه ماه اکتبر به پایان می رسد. اولین با این مراسم در ۱۲ اکتبر ۱۸۱۰ میلادی به مناسبت ازدواج ولیعهد باواریا، که بعدها شاهزاده لودویگ اول برگزار شد. در این جشن در سالهای آغاز، مسابقه اسب دوانی در محوطه ای باز که ترزینویس ("ترز سبز") نامیده می شود، نیز برگزار می شود ولی از سال ۱۹۶۰ میلادی متوقف شد. سال بعد این مسابقه با نمایشگاه کشاورزی و دامداری ترکیب شد و در سال ۱۸۱۸ میلادی غرفه هایی غذا و نوشیدنی به آن اضافه شد. در اواخر قرن بیستم، غرفهها به سالنهای آبجوی بزرگ تبدیل شدند که شرکت های آبجوسازی های مونیخ هر سال در این جشنواره شرکت می کنند. کل مصرف آبجو در طول جشنواره اکتبر بیش از حدود ۲ میلیون گالن است. در این مراسم، شرکت آبجوسازیها همراه در رژههایی که شامل واگنهای آبجو و موزیک همراه با افرادی با لباسهای محلی است، نمایش داده میشوند. سرگرمی های دیگر شامل بازی، تفریح، موسیقی و رقص است. بهترین قسمت این جشن شامل آبجوخوری ، لباس های محلی آنها و سوسیس آلمانی (بهترین همراه آبجو) می باشد.

جشنواره صحرای جیسلمیر یکی از بهترین فستیوال های و مراسم های ملی جهان است. این نمایشگاه صحرای سرشار از سرگرمی، شادی و هیجان می باشد و شامل محبوب ترین و رنگارنگ ترین رویدادهای فرهنگی راجستان است که سالانه گردشگران زیادی از آن بازدید می کنند.
جشنواره صحرای جیسلمیر، جشن فرهنگ هاست برای آشنایی با میراث باشکوه راجستان می باشد که به عنوان بهترین مراسم برای به تصویر کشیدن فرهنگ و سنت های هند از طریق رقص، موسیقی و سایر اشکال هنری مشهور است.
این مراسم در ماه های ژانویه یا فوریه هر سال سه روز قبل از ماه کامل در شهر جیسلمیر، کشور هند برگزار می شود. این جشنواره در میان تپه های شنی زیبای صحرای تار در سام دنز (۴۲ کیلومتری جیسلمیر) برگزار می شود. این مکان جادویی، دورافتاده و برک، در طول این سه روز غرق شاد و نشاط می شود.
در طول جشن، آن ها لباس های خارق العاده و زیبا رنگارنگ که تزیین شده با بهترین هنرهای راجستان را می پوشند. همچنین این مراسم با اجرای شگفت انگیزی از موسیقی محلی، رقص، نمایش جادویی، آکروبات، نمایش عروسکی و هنرهای رزمی همراه می باشد.

حتمالاً عکسهای از هزاران فانوس کاغذی را دل آسمان شب، هنگام ماه کامل دیده اید ، این مراسم یکی از شگفتانگیزترین جشنوارههای روی کره زمین است. فستیوال لوی کراتونگ و یی پنگ (Loy Krathong and Yi Peng) جشنواره ای منحصر به فرد در شمال تایلند است که در زمان ماه کامل دوازدهمین ماه از تقویم قمری تایلند (معمولاً در نوامبر) برگزار می شود." یی” به معنای دو و “پنگ” به معنای ماه کامل است که علت این نامگذاری، برگزاری فستیوال در شبی در دومین ماه تقویم تایلندی ست که ماه کامل میباشد. فستیوال نور ریشه های بودایی دارد و پیوندهای نزدیکی با پادشاهی باستانی لانا دارد. این مراسم به طور سنتی به عنوان یک جشن برای نشان دادن پایان فصل باران های موسمی و آغاز فصل سرد جشن گرفته می شد، با این حال، امروزه این جشن همراه با جشن لوی کراتونگ ( loy krathong ) برگزار می شود. اگرچه سایر شهرها و شهرهای شمال تایلند ی این مراسم را جشن می گیرند، ولی چیانگ مای بهترین مکان برای تجربه این جشنواره جادویی است. در چیانگ مای هزاران فانوس روشن را خواهید دید که در آسمان پرواز می کنند و هزاران سبدهای گل و شمع روشن که بر رودها و جویبارها شناورند تا به ارواح رودخانهها تقدیم شوند.

جشنواره شکوفه های گیلاس ژاپنی که به "ساکورا" (Sakura) معروف است که یکی از جشن های قدیمی ژاپن است که ریشه در سنت های این کشور دارد. به معنای استقبال از بهار است. مراسم جشن گرفتن این جشنواره هانامی (hanami) نامیده میشود که ترجمه آن «مشاهده گلها» است و سنتهای خود جشنواره به بیش از هزار سال پیش برمیگردد. جشنواره شکوفه های گیلاس جشنی برای بزرگداشت زیبایی طبیعت در سراسر ژاپن است.
هانامی نشان دهنده آغاز بهار هر سال است. شکوفه های گیلاس به عنوان یک نماد فرهنگی تجدید و امید است و از دیرباز برای ژاپنی ها به عنوان نمادی از چشم انداز زیبای کشورشان مورد توجه بوده است. ژاپنی ها در این جشن با غذا، نوشیدنی و موسیقی در حالی که گل ها در حال شکفتن هستند دور هم جمع می شوند. از آنجایی که درخت شکوفه گیلاس برای مدت زمان بسیار کوتاهی شکوفه دارند، این جشنواره که هر سال در زمان شکوفه دادن درخت گیلاس برگزار می شود، به دلیل تفاوت آب و هوا هر سال تاریخ این مراسم متغیر است،. زمان برگزاری این جشنواره در هر زمان متفاوتی از ژانویه تا ژوئن می تواند باشد ولی اکثرا جشنواره ها بین مارس و آوریل هستند. با بیش از ۲۰۰ گونه مختلف از درختان شکوفه گیلاس در ژاپن، تعداد زیادی گل زیبا از در سفید تا صورتی وجود دارد.
با این حال، تعدادی مکان شگفت انگیز برای دیدن شکوفه ها گیلاس در ژاپن وجود دارد که یکی از محبوب ترین آنها معبد رٌکواون–جی (Kinkaku-ji) در شهر کیوتو، ژاپن است. این معبد که بیش از ۷۰۰ سال قدمت دارد و در باغی وسیع و آرام قرار دارد.
یکی دیگر از نقاط زیبا پارک اوئنو(Ueno kōen) در مرکز توکیو، ژاپن است که به خاطر گوزن های بومی که آزادانه در میان درختان دیده میشوند شهرت دارد. گوزن ها طبیعتی وحشی ولی صلح آمیز دارند و به عنوان یک گنجینه ملی مقدس در ژاپن محسوب می شوند. این محوطه در اصل بخشی از معبد کانئیجی بود که در اواخر دهه ۱۸۰۰ تخریب شد. خوشبختانه محوطه معبد به یک پارک عمومی تبدیل شد. این پارک با ۱۷۰۰ درخت شکوفه گیلاس زیبایی خارق العاده ای دارد.
این جشن از روز تا شب ادامه دارد، صنایع دستی مخصوص منطقه و غذای محلی در تمام روز در دسترس است. یکی از بهترین تجربه آرام بخش و خاص برای شرکت کنندگان در جشنواره، مراسم سنتی چای ژاپنی است که در زیر درختان شکوفه های گیلاس برگزار می شود. در ضمن هنگام شب، در بسیاری از درختان با فانوس های کاغذی تزئین می شوند تا زیبایی گل ها نمایان شوند.

اگرچه جشنواره ارواح گرسنه در سراسر مالزی، ویتنام، چین و برگزار می شود، ولی مردم پنانگ این جشنواره را باشکوه تر برپا می کنند. جشنواره روح گرسنه، احتمالاً یکی از جشنواره های برتر آسیا می باشد که در ایام سراسر جزیره پنانگ در مالزی جشن گرفته می شود. این جشنواره را به عنوان جشنواره ژونگ یوان یا جشنواره ارواح گرسنه مشهور است و سنتی تائوئیستی و بودایی می باشد.
فستیوال (جشنواره) ارواح گرسنه در هفتمین ماه قمری تقویم چینی برگزار می شود که این رویداد در اول اوت تا ۲۹ اوت هر سال می باشد و این مراسم در شامگاه ۱۵ اوت به اوج خود می رسد و این پانزدهمین روز از ماه هفتم است. آن ها بر این باورند که دروازه های جهنم در ماه هفتم چینی باز می شوند و ارواح مرده را به جهان زنده باز می گردنند که به دنبال سرگرمیهای معمولی، غذا و چیزهای مادی هستند. مردم محلی محرابه های کوچک ث را در گوشه و کنار خیابانها آماده میکنند که و در آن مجسمه های کاغذی از Tai Su Yeah قرار می دهند و همچنین رویدادهایی را برای درگذشتگان ترتیب میدهند.
در این جشنواره نمایش های اپرای چینی و کنسرتهای موسیقی برای سرگرم کردن ارواح وجود دارد که می توانند در تماشای کنید ولی هرگز در ردیف اول صندلی های خالی ننشینید، این صندلی ها برای ارواح در نظر گرفته شده است. در طول جشنواره، خیابان های پنانگ میزبان انواع پذیرایی ها می شوند. این پذیرایی ها شامل بشقاب های پر از غذاهای محلی و میوه یا بیسکویت می باشد. سوزاندن عود و فانوس نیز برای راهنمای ارواح به جایی غذا میگذارند رایج است. در محوطه معابد بودایی، سوزاندن هدایا یا مجسمه های کاغذی برای مردگان انجام می شود تا زندگی پس از مرگ راحت داشته باشند. یک ماه تمام از ارواح مراقبت می شود، محراب هایشان پر از غذا و نوشیدنی می شود تا زمان بازگشت به جهنم فرا برسد. بزرگترین مجسمه « Tai Su Yeah» در اطراف جورج تاون چرخانده شده و سپس در وسط خیابان در آتشی آیینی سوزانده شده است که راه عبور به جهان پایین را برای یک سال دیگر مسدود می کند.
۱۲ آذر، ۱۴۰۱
شمعدون